Centralne Muzeum Jeńców Wojennych

Głównym przedmiotem zainteresowania Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych jest funkcjonowanie dwóch systemów jenieckich: niemieckiego i radzieckiego, w okresie II wojny światowej. Szczególnie ważne są losy polskich jeńców wojennych w tych systemach, jak również dzieje polskich żołnierzy internowanych w czasie wojny w krajach neutralnych. W popularyzacji tej problematyki istotną rolę odgrywa także historia obozów jenieckich Lamsdorf (od 1945 r.: Łambinowice) oraz obozu pracy w Łambinowicach.

Placówka należy do muzeów martyrologicznych, powstałych po II wojnie światowej w celu dokumentowania nazistowskich zbrodni wojennych i pielęgnowania pamięci o ich ofiarach. Zbrodnie, do których doszło w Lamsdorf, związane były z funkcjonowaniem na tym terenie w latach 1939–1945 jednego z największych w Europie jenieckich kompleksów obozowych dla żołnierzy koalicji antyhitlerowskiej.

Placówka zbiera, przechowuje i udostępnia liczne muzealia i archiwalia – są to głównie pamiątki związane z jeńcami wojennymi, przede wszystkim z okresu II wojny światowej. Zbiory Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych należą do najcenniejszych i najbogatszych tego rodzaju w Polsce. Składa się na nie kilkadziesiąt tysięcy pozycji, m.in. przedmioty używane bądź wytworzone przez jeńców wojennych w czasie pobytu w niewoli czy należące do administracji i służby wartowniczej obozów jenieckich (ponad 11 tysięcy obiektów) oraz dokumenty, mikrofilmy, zdjęcia i mapy (ok. 20 tysięcy jednostek archiwalnych).

W zbiorach znajdują się obiekty pochodzące z czasów I wojny światowej, jednak większość to relikty z okresu II wojny światowej, które dotyczą niemieckiego systemu jenieckiego, a w mniejszym stopniu  obozów jenieckich w ZSRR oraz obozów internowania polskich żołnierzy w Rumunii, na Węgrzech  i Szwajcarii.