Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu

Olbrzymi zbiór zabytków z gliny, skór, szkła, metalu i drewna daje barwny obraz kultury materialnej miasta, ukazuje poziom życia jego mieszkańców oraz obrazuje życie codzienne elblążan od XIII do pocz. XX w.

Zbiór zabytków archeologicznych związanych z działalnością osady Truso, pozyskanych w wyniku badań prowadzonych przez Muzeum w miejscowości Janów Pomorski. Do lat 80-tych XXw. osada znana była tylko z przekazu Wulfstana, wysłannika angielskiego króla Alfreda Wielkiego, który ok. roku 890 odbył podróż morską miedzy duńskim Hedeby, a rejonem ujścia Wisły. Osada założona była bezpośrednio nad brzegiem jeziora Drużno, zajmującej obszar ok. 15 hektarów, a zamieszkiwała ją ludność w głównej mierze skandynawska i pruska. Kolekcja zabytków ukazuje przeróżne aspekty życia mieszkańców Truso, od rzemiosł (złotnictwo, szklarstwo, bursztyniarstwo, kowalstwo, rogowiarstwo) przez przedmioty związane z życiem codziennym (np. noże żelazne, grzebienie rogowe czy kościane łyżwy) po dowody dalekosiężnego handlu (monety, ciężarki wagowe).

Zabytki i dokumenty związane z historią miasta Elbląga, dokumenty lokacyjne miasta, pieczęcie, bogaty zbiór monet i rycin, które pozwalają dowiedzieć się, kto założył miasto, jak rozwijała się jego zabudowa, którzy królowie odwiedzali nasze miasto i przede wszystkim jak zawiłe były losy Elbląga i jego mieszkańców na przestrzeni wieków.

Przepiękne eksponaty obrazujące mistrzowski poziom rzemiosła elbląskiego w XVII – XVIII w (meble, ceramika, przedmioty z cyny i srebra). Zabytki pochodzą głównie z kolekcji Muzeum w Elblągu, a jedynie w niewielkim stopniu są uzupełnione obiektami pochodzącymi z innych zbiorów. Wysoka jakość ich wykonania oraz doskonałe zdobnictwo świadczą o gustach mieszczan oraz o możliwościach i wysokich umiejętnościach rzemieślników elbląskich.

Jedna z największych w Europie kolekcja ceramiki kadyńskiej, pochodząca ze zbiorów elbląskiego kolekcjonera Edwarda Parzycha, na którą składają się przepiękne przedmioty z terakoty, majoliki, kamionki oraz ceramika budowlana. Wybrane naczynia, rzeźba figuralna, płaskorzeźby i przedmioty codziennego użytku są charakterystyczne dla różnych nurtów i okresów Wytwórni Majoliki w Kadynach, której okres działalności przypada na lata 1905 – 1945.